نرم افزار را می‌توان در هر موقعیتی که برای آن بتوان مجموعه‌ای از روالها و اعمال از قبل تعریف شده را تعیین نمود، به‌کار برد. محتوای اطلاعات فاکتور مهمی در تشخیص ماهیت کاربرد نرم افزار است. محتوا به معنی نوع ورودی و خروجی اطلاعات است.
دوره چهارم(اواخر دهه 80 تا سال 2000) :
تکنیک‌های نرم افزاری این دوره درحال تغییر دادن شیوه نرم افزار و ایجاد روشی جهت ارتباط قسمت‌ها یا قطعات برای تولید نرم‌افزار جدید می‌باشد. کامپیوتر به منظور مهندسی نرم افزار یا CASE (Computer Aided Software Engineering) مطرح شد. در این دوره سیستم‌های خبره و نرم افزارهای هوش مصنوعی از آزمایشگاه‌ها به سوی کاربردهای واقعی حرکت کردند و معماری‌های موازی مطرح شدند.
دوره سوم (اواسط دهه 70 تا اواخر دهه 80) :
در این دوره(اواسط دهه 70 تا اواخر دهه 80) سیستم‌های توزیع‌شده بوجود آمدند که چندین کامپیوتر می‌توانستند عملیاتی را همزمان انجام دهند و با یکدیگر نیز متصل بودند و این امر پیچیدگی سیستم‌های کامپیوتری مبتنی بر آنها را بالا برد. در این دوره ریزپردازنده‌ها و کامپیوترهای شخصی اختراع شده و مورد استفاده انبوه قرار گرفتند. همچنین، ریزپردازنده‌ها در بسیاری از محصولات هوشمند به کار برده شدند(همانند: اتومبیل، ربات و ...).
در این دوره (اواسط دهه 60 تا اواسط دهه 70) سیستم‌های چند برنامه‌ای و چندکاربردی بوجود آمدند. تکنیک‌های محاوره‌ای، نوع جدیدی از کاربردها و سطح جدیدی از پیچیدگی را در نرم افزار و سخت افزار بوجود آوردند. سیستم‌های بلادرنگ نیز در این دوره معرفی شدند و این سیستم‌ها داده‌ها را از منابع مختلف جمع‌آوری کرده، تجزیه و تحلیل می‌کردند و در زمانی به اندازه کسری از ثانیه فرآیندها را کنترل کرده و خروجی را تولید می‌کردند.
اولین نسل از سیستم‌های مدیریت بانک های اطلاعاتی بوجود آمد.
- دوره اول
1- پردازش دسته ای (Batch)
2- توزیع محدود
3- نرم افزارهای سفارشی و مخصوص
تعاریف زیادی برای علم مهندسی نرم افزار ارائه شده است که در ادامه به چند مورد از معروف ترین های آنها می پردازیم:
مهندسی نرم افزار از دیدگاه Pressman: به مجموعه ای از فناوری ها، روش ها و ابزارهای مبتنی بر اصول مهندسی که در توسعه نرم افزار استفاده می شود، مهندسی نرم افزار گفته می شود.
شیرین آل آقایی --> مدرس و مشاور تحلیل، طراحی و پیاده سازی سیستم های نرم افزاری
